Zeven keer was het Lance Armstrong die de gele trui in Parijs mocht aantrekken. Een ongeëvenaarde prestatie die hem, doping of niet, een legende hebben gemaakt. Ik zal niet zegen dat ik altijd een trouwe fan van hem ben geweest maar ik heb wel altijd zeer veel respect gehad voor zijn prestaties. Prestaties die volgens het USADA (het Amerikaanse dopingbestrijding instituut) niks waard zijn. Zij besloten dat Armstrong zijn overwinningen moest inleveren.
Wie heeft er dan wel gewonnen? Je zou zeggen dat de nummer twee dan een plaatsje opschuift. Het nadeel is dan wel dat dat het geel eigenlijk altijd naar een renner gaat met een meer dan discutabele reputatie: Ulrich, Basso, Escartin, Vinokoerov zijn een aantal renners die Armstrong op het podium mochten vergezellen. Ik ben dus verder gaan kijken, heb alle namen geschrapt met een rookwolk om hun heen (waar rook is, is vuur) en ook bestrafte coureurs heb ik niet opgenomen. Als de ene valsspeler geen recht heeft op de overwinning, heeft de ander dat ook niet.
Over de Rondes van Frankrijk waarin Armstrong oorspronkelijk als winnaar is gehuldigd deel ik nu aan de volgende coureurs de gele trui uit.
1999 Kurt van de Wouwer (België) oorspronkelijk 11e
2000 Kurt van de Wouwer (België) oorspronkelijk 17e
2001 Francois Simon (Frankrijk) oorspronkelijk 6e
2002 Carlos Sastre (Spanje) oorspronkelijk 10e
2003 Carlos Sastre (Spanje) oorspronkelijk 9e
2004 Carlos Sastre (Spanje) oorspronkelijk 8e
2005 Cadel Evans (Australië) oorspronkelijk 8e
Belgie en Frankrijk hebben eindelijk weer een overwinning in de belangrijkste fietswedstrijd van het jaar en Sastre is dé ronderenner van het vorige decennium.
Leuk? Mwa, valsspelers moeten worden bestraft maar om nu nieuwe winnaars aan te wijzen. Zuur is het wel voor de genen die het (net) niet werden, ervan uitgaande dat zij niet valsspeelden.
maartenzutphen 
Plaats een reactie